سریال حشاشین واقعیه؟

برنامه تلویزیونی حشاشین که در شب ماه مبارک رمضان در کشورهای سنی نشین پخش می شود بسیار مورد توجه قرار گرفته است. این سریال حول محور وقایع فرقه اسماعیلیه به رهبری حسن صباح است که در قرن یازدهم میلادی بر بخشی از ایران حکومت می کرد و با سلجوقیان حاکم بر ایران در حال جنگ بود. آیا این سریال حقیقت تاریخی این گروه را منعکس می کند؟ یک استاد ایرانی-انگلیسی در مرکز مطالعات اسماعیلی شرح مفصلی از تاریخچه این گروه ارائه می دهد.

به گزارش پارسینه پلاس، درام تاریخی «حشاشین» یا «قاتلان» مطمئنا یکی از بزرگترین موفقیت های تلویزیون رمضان در کشورهای مسلمان خواهد بود. در این سریال ستارگان زیادی حضور دارند که مهمترین آنها کریم عبدالعزیز، نیکلاس مواد و فتحی عبدالوهاب هستند. این سریال به نویسندگی عبدالرحیم کمال و کارگردانی پیتر میمی ساخته شده است. این فیلم دو سال طول کشید. این سریال قرار بود سال گذشته در ماه مبارک رمضان پخش شود و با توجه به اینکه سریال در مالتا و قزاقستان فیلمبرداری می شد، به امسال موکول شد.

داستان تأسیس یک واحد نظامی توسط یک رهبر مذهبی مرموز در ایران در قرن یازدهم برای بسیاری از بینندگان جوان از اپتیک های منحرف شده سری بازی های ویدیویی Assassin's Creed آشنا است.

سریال حشاش با بازی کریم عبدالعزیز، فتحی عبدالوهاب و نیکلاس مود، اکنون پس از افطار، خانواده های سنی را در سراسر خاورمیانه به تلویزیون آورده است.

روزنامه عرب نیوز در گزارشی که درباره این سریال نوشت، مدعی شد که این سریال قصد دارد روایت واقعی تری نسبت به بازی رایانه ای Assassin's Creed ارائه دهد، اما فرهاد دفتری، محقق ایرانی-بریتانیایی و رئیس بازنشسته موسسه مطالعات اسماعیلی لندن . این روزنامه گفته است که نه سریال تلویزیونی و نه بازی ویدیویی به حق داستان واقعی فرقه نزاری اسماعیلیه معروف در غرب به قاتلان نمی پردازد.

اسماعیلیه از فرقه های امامیه است. اسماعیلیان نام خود را از اسماعیل بن جعفر پسر امام صادق گرفته اند. آنان بر خلاف شیعیان اثنی عشری که موسی کاظم برادر اسماعیل را به امامت پذیرفتند، معتقد بودند که اسماعیل جانشین امام صادق است. برای دانستن واقعیت سریال حشاشین با ما همراه باشید.


ریشه کلمه خشاشین کجاست؟ چرا غربی ها آنها را تروریست می دانستند؟

فرهاد دفتری به عرب‌نیوز گفت که بسیاری از افسانه‌ها و افسانه‌های پیرامون نازاریان ریشه در «جهل خارق‌العاده صلیبیونی دارند که در سال 1099 به سرزمین مقدس آمدند و اورشلیم را فتح کردند و وقایع نگاران غربی آنها».

کلمه "قاتل" که اولین بار توسط صلیبیونی که در سوریه با نازاریان روبرو شدند ابداع شد، از درک نادرست معنای این کلمه می آید.

دفاری گفت: در آن زمان نذری ها که شیعه بودند در میان مسلمانان سنی دشمنانی داشتند که به آنها حشاشین یعنی تریاک خوار می گفتند. به گزارش تفار، کلمه حشاشین به این معنا نیست که اسماعیلیان واقعاً مواد مخدر مصرف می کردند. به گفته وی، این اصطلاح در واقع توهین است و «به افراد کم اخلاق و فاقد موقعیت اجتماعی اطلاق می شود». اما صلیبی ها فقط منشأ این کلمه را گرفتند، به طوری که "حششاشین" در زبان های اروپایی ارتش های صلیبی به "قاتل" تبدیل شد.

یکی از افسانه های مرتبط با این اصطلاح این است که رهبران اسلامی از تریاک برای تبدیل مردان جوان به قاتل استفاده می کردند.

اسماعیلیان چه کسانی هستند؟ ناصری ها چه کسانی هستند؟

دفاری می گوید برای درک داستان واقعی حشاشین لازم است آن را در دل مسائل سیاسی و مذهبی جهان اسلام درک کنیم.

اصل ماجرا به تقسیم تاریخی مسلمانان سنی و شیعه پس از رحلت حضرت محمد (ص) در سال 632 میلادی برمی گردد. این بخش به موضوع ارث می پردازد. شیعیان معتقدند که پیامبر(ص) جانشینی برای خود انتخاب کرد که پسر عمو و برادرزاده اش علی بن ابی طالب بود، اما اهل سنت معتقد بودند که پیامبر چنین کاری را انجام نداده است.

اوضاع پس از درگذشت جعفر الصادق، امام ششم شیعیان، در سال 765 پیچیده‌تر شد و به اختلاف در میان شیعیان منجر شد. بزرگترین گروه شیعیان اثنی عشری بودند که اعضای آن معتقد بودند که سلسله جانشینی واقعی با ظهور امام دوازدهم به پایان رسید که پیروانش هنوز منتظر ظهور او هستند.

دیگری اسماعیلیه است که نامشان برگرفته از اعتقادشان به امام اسماعیل بن جعفر، پسر بزرگ جعفر صادق است.

اما حتی در اسماعیلیه انشعابی دیگری رخ داد که با مرگ امام هجدهم اسماعیلیه در سال 1094، هشتمین خلیفه امپراتوری فاطمی مستقر در قاهره آغاز شد.

به گفته دافاری، زمانی که المستنصربالله درگذشت، دو پسرش بر سر جانشینی با هم اختلاف داشتند. یکی از دو پسر نزار توسط پدرش به عنوان وارث اصلی معرفی شد و دیگری برادر کوچکترش احمد مستعلی بود که با کمک افضل شاهنساء وزیر و فرمانده ارتش مصر بر تخت نشست. بر اساس این درگیری، جامعه اسماعیلیه به دو دسته نزاری و مستعلی تقسیم شد.

اینجاست که حسن صباح وارد ماجرا می شود. او واعظ اسماعیلی بود که در ایران برای فاطمیون کار می کرد.

ماجرای حسن صباح و خشاشین چه بود؟

در این زمان بسیاری از مناطق ایران کنونی در اختیار ترکان سلجوقی بود. حسن صباح به جنگ و قیام علیه حکومت سلجوقی پرداخت.

در نتیجه «حسن، حافظ نزار در ایران، روابط خود را با قاهره و حکومت فاطمیان به نفع برادر کوچکتر نزار قطع کرد و حکومت نزاری و جامعه اسماعیلیه را تأسیس کرد».

صفری می گوید درست است که حسن از روش های تروریستی استفاده کرده است، اما تروریست خواندن نثارها - به معنای امروزی آن - اشتباه است.

حسن صباح که در سال 1090 پایگاه خود را در ارتفاعات ایران در قلعه الموت تأسیس کرد، «با دشمن نظامی بسیار قدرتمندی به نام سلجوقیان روبرو بود. او نمی توانست جنگ رو در رو آغاز کند، زیرا ارتشی برابر با آنها نداشت.»

در عوض، او با هدف قرار دادن شخصیت‌های کلیدی رژیم حاکم، «مکان به مکان، امیر به امیر»، قدرت غیرمتمرکز سلجوقیان را تضعیف کرد.

با این حال، نزاری را نمی‌توان پدر تروریست‌های امروزی نامید: «او هیچ سنخیتی با تروریست‌های امروزی ندارد». دلایل کارشان یکی نیست، منابعشان یکی نیست، انگیزه ها و اعمالشان یکی نیست. این کشتارهای برنامه ریزی شده بسیار محدود و هدفمند بودند. آنها به دنبال تروریسمی نبودند که مردم بی گناه را بکشد.»

با این حال، گزارش ها و شایعات بسیار اغراق آمیز وجود داشت که تقریباً تمام قتل های مهم در منطقه کار نزاری ها بوده است. با این حال، همانطور که دافری اشاره می کند، طبق سوابق تاریخی معاصران نزاری، این گروه کمتر از 50 ترور در طول سلطنت 34 ساله حسن الصباح انجام داده است.

مورخان معتقدند که حسن صباح قلعه الموت را در سال 1090 به عنوان لحظه تأسیس دولت اسماعیلی نزاری تصرف کرد. این قلعه که در سرتاسر ایران و شام شناخته شده بود، به مدت 183 سال در برابر همه دشمنان، از صلیبی های اسلامی گرفته تا مسیحی مقاومت کرد. این قدرت سرانجام در حدود سال 1256 توسط مغول ها از بین رفت.

در سوریه بود که صلیبیون برای اولین بار در دهه اول قرن دوازدهم با ناصریان روبرو شدند. امروزه ویرانه های کاخ مصیاف، بزرگترین قلعه اسماعیلیان در سوریه، همچنان در حومه شهر سوریه به همین نام وجود دارد.

بین 1162 و 1193 d. ج.، رشید الدین سنان، رهبر حکومت اسماعیلی نزاری، در سوریه حکومت می کرد. مارکوپولو، جهانگرد ونیزی، او را «پیرمرد کوهستان» نامید و با این نام در تاریخ ثبت شد.

نوشته های مارکوپولو بسیاری از افسانه های مرتبط با حشاشیان را تکرار می کند و به آنها اشاره می کند. این افسانه ها می گویند که قلعه های اسماعیلی حاوی "باغ های مخفی بهشت" بود که در آن رهبران شوم باند به قاتلان حشیش می دادند و آنها را با تمام لذت های وعده داده شده در بهشت ​​می پوشاندند. هنگامی که آنها به اندازه کافی به این لذت های جسمانی معتاد می شدند، رهبران اسماعیلی به آنها خنجر می دادند و می گفتند یک نفر را بکشید. به آنها گفته شد: اگر خوش شانس باشید به باغ عدن باز می گردید و اگر بمیرید روحتان به بهشت ​​می رود.

دفری می‌گوید: «صلیبیون نمی‌توانستند فداکاری این افراد را درک کنند». «بنابراین، این داستان‌ها برای توضیح رفتارهای به ظاهر غیرمنطقی شروع به اختراع کردند. دفاری می‌گوید که ما در منابع اسلامی آن زمان چیزی نمی‌یابیم؛ اگرچه شاید دشمنی آنها با اسرائیلی‌ها بیشتر از صلیبیون بود.

آیا اسماعیلیه هنوز وجود دارد؟

امروزه اسماعیلیان نزاری حدود 15 میلیون نفر هستند و در سراسر جهان پراکنده هستند. بزرگترین گروه ها در افغانستان، پاکستان، هند و سوریه و همچنین در ایران، شرق آفریقا، امارات متحده عربی، آمریکای شمالی، بریتانیا و چندین کشور اروپایی زندگی می کنند.

امام فعلی اسماعیلیان نزاری - در واقع چهل و نهمین امام - چهارم. آقاخان که مؤسسه مطالعات اسماعیلیه را در سال 1977 تأسیس کرد، بزرگترین مدرسه مطالعات اسلامی در میان سایر مؤسسات دانشگاهی در انگلستان.

دافری به عرب نیوز گفت که نمی‌خواهد شادی مخاطبان تلویزیونی "هاشن" را در ماه رمضان برهم بزند، اما افزود: "به یاد داشته باشید که در شرق بیشتر داستان‌ها توسط صلیبیون از جنگ‌هایشان نقل شده است." بیا و در اروپا آتش است، پس تا زمانی که ما این داستان ها را می بینیم، اگر این داستان ها ربطی به تاریخ اسماعیلیه نداشته باشد، دیدن آن ها اشکالی ندارد.